De ruggengraat van een naaktslak

Dat is wat letterlijk iemand tegen me zei in de chat deze week tijdens mijn masterclass.

En ik moest er even hardop om lachen, maar eigenlijk is het natuurlijk heel verdrietig. De dame in kwestie had al van alles geprobeerd en was ontzettend vaak teruggevallen in haar suikerverslaving.

Ze was niet de enige van de grote club kijkers die avond. Doorzettingsvermogen op het gebied van een gezond voedingspatroon is een van de grootste uitdagingen die er is, want het is letterlijk op iedere straathoek verkrijgbaar.

We eten van alles weg: gedoe, frustratie, vermoeidheid, emoties, verdriet, verveling, angst, eenzaamheid en ga zo maar door. Maar vaak is het ook zo dat we onszelf ‘s avonds laat nog belonen met “wat lekkers”, want “we hebben het verdiend”.
Terwijl we nog maar 5 hele dagen met ons nieuwe voedingspatroon bezig waren.

Oude patronen zitten er goed ingesleten. Het is de de zesbaans-verlichte-snelweg in ons brein die bekend is en soepeltjes rijdt.

Voor nieuwe gezonde gewoontes moeten we een andere weg nemen. Een zandweggetje vol kuilen en bulten. Een die we met de auto zouden vermijden. En omdat die weg zo rot rijdt, zitten we voordat we het weten op de good old highway.

Om te slagen, zul je het steeds weer opnieuw moeten proberen en toch weer je auto die zandweg op moeten sturen.

Want wat er dan gebeurt is dat die weg steeds vlakker wordt, steeds minder hobbelig. Op een gegeven moment zijn de kuilen minder diep, zijn de wielsporen meer ingesleten en wordt de weg vlakker en vlakker. Je rijdt er steeds soepeler.

Alles is moeilijk, totdat het makkelijk is. Maar het is het waard. Daar ligt je bevrijding.

Liefs,
Sylvia

PS Ik ben ook regelmatig op de app Clubhouse. Volg je me daar al?